Autystyczny mózg jest uszkodzony przez nieleczony przewlekły proces zapalny. Pierwsza publikacja na tej stronie o przyczynach autyzmu

Translated into Polish by Father Jacek Maria Norkowski OP, Md. PhD., former teacher of moral theology in Pontifical University of Saint Thomas Aquinas in Rome.

Autyzm został po raz pierwszy opisany przez Leo Kannera (Psychiatra dziecięcy w Johns Hopkins School of Medicine) w 1943 roku, który nazwał to “zaburzeniami autystycznymi”(https://www.autismtruths.org/pdf/autistic%20disturbances%20of%20affective%20contact%20-%20leo%20kanner.pdf). Dziewieć lat później, dolegliwość, jaką ten ten stan behawioralny mógł wywołać, stała się oczywista, gdy Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne (APA) opisało zachowanie autystyczne jako “reakcje psychotyczne u dzieci, przejawiające przede wszystkim jako autyzm”, równoczesnie włączajac autyzm w grupę “Reakcja schizofreniczna, typu dziecięcego” w pierwszej wersji “Instrukcji diagnostycznej i statystycznej zaburzeń psychicznych” (“DSM-1”, 1952, strona 28) (https://www.turkpsikiyatri.org/arsiv/dsm-1952.pdf).

Pomimo że autyzm był już rozpoznany przez kilka dekad, stopień szkodliwości tego neuropsychiatrycznego stanu nie był realistycznie opisany ani przez media głównego nurtu ani przez Internet.

Wręcz przeciwnie, ludzie sukcesu są często błędnie błędnie identyfikowani jako posiadający “zaburzenie widma autystycznego” (ASD) i błędne koncepce dotyczące korzystnych następstw są powszechnie publicznie przedstawiane, jak widać to na poniższym przykładzie (https://genialcare.com.br/blog/7-famosos-que-sao-autistas-e-voce-nao-sabia/):

“Jak widzieliśmy, wielu znanych ludzi jest autystycznych, dzielą się swoimi odkryciami i w ten sposób zwiększają coraz bardziej Wszechświat możliwości pokazując, że wszyscy ludzie mogą osiągnąć niesamowity potencjał.”

Ponadto rosnąca liczba filmów romantycyzuje autyzm, przedstawiając młodzież lub młodych dorosłych w tym stanie jako osoby z problemami afektywnymi i z zakresu uspołecznienia. Nie ma wzmianki o tym, że dotknięte tym dzieci, młodzież i dorośli często charakteryzują się upośledzeniem umysłowym (do 70% przypadków), związanym upośledzeniem mowy (czasami utrata lub brak rozwoju umiejętności mówienia) (do 80% przypadków), utratą zdolności do działania zwiazanego z codziennym życiem (użycie toalety, jedzenie i ubieranie się / pielęgnacja) (do 50% przypadków), zachowaniami psychotycznymi (do 35% przypadków), agresją, samookaleczeniem (do 50% przypadków) – charakteryzująymi stan psychiatryczny, który czasami jest tak trudny do kontroli, że wymaga leczenia zamkniętego. (https://link.springer.com/article/10.1007/bf01531361;https://jamanetwork.com/journals/jamanetworkopen/article-abstract/2785235;https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/1362361316644731;https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/pmc8918655/;https://www.scientiapsychiatrica.com/index.php/scipsy/article/view/69).

Oto rozpacz matki, zgłaszającj postępujące pogarszanie się autyzmu jej syna, który ma tylko 3 i pół roku, i która postanowiła umieścić go w pewnym zakładzie (w tym z powodu je strachu przed tym, co może się zdarzyć, gdy dorośnie i stanie się silniejszy, biorąc pod uwagę jego niekontrolowaną agresywność), prosząc o poradę w Internecie za pośrednictwem platformy “Reddit”(https://www.reddit.com/r/autism_parenting/comments/176s03a/considering_institutionalization/?rdt=63842):

“Biorąc pod uwagę leczenie zamknięte …

Potrzebne porady

Krótko mówiąc: Zaczynam rezygnować z mojego syna i rozważam leczenie zamknięte.

Moje biedne dziecko ma zaledwie 3 ½ roku, i, tak, wiem, że nadal jest zbyt wcześnie, żeby wyciągać wnioski, ale jego sytuacja pogorszyła się do tego stopnia, że coraz częściej czuję, że muszę pogodzić sie z możliwością, że niestety problemy mojego syna są zbyt poważne, aby się spodziewać, że kiedykolwiek stanie się on się osobą funkcjonalną.

Kilka lat temu, kiedy po raz pierwszy zdałam sobie sprawę, że mój syn ma ASD (najwyraźniej LVL1) współistniejący z ADHD, byłam tak strasznie przygnębiona i zmartwiona, jak sobie można to tylko wyobrazić; ale zebrałam się i podjąłem mój rodzicielski obowiązek z takim sercem i pozytywnym nastawieniem, na jakie tylko było mnie stać. Dla mojego syna byłam w stanie ponieść wszelkie ofiary, które byłyby wymagane, mając nadzieję, że się poprawi i osiągnie postęp. Wiedziałam, że będzie to długa i żmudna podróż, ale miałam nadzieję.

Teraz nadzieja zniknęła i nie wróciła, boję się.

Nic nie działa, a ostatnie miesiące to było czyste piekło. Moje dziecko już nie robi postępu. Wprost przeciwnie, ono się cofa. Jego umiejętności komunikacyjne pogorszyły się. Najgorsze jest jego zachowanie. Zawsze był humorzasty i hiperaktywny. Ale w ciągu ostatnich kilku miesięcy zanurkował. Ma brutalnie szalone wahania nastroju. Jak grom z jasnego nieba, zaczyna krzyczeć i płakać bez dostrzegalnego powodu. Staje się coraz bardziej agresywny. Czasami staje się niekontrolowany i skłanianie go do wykonywania nawet najbardziej podstawowymi poleceń jest beznadziejną walką. Próbowaliśmy różnych terapii behawioralnych, ale nic nie działa.

Szczerze mówiąc, miałem go dość.

Nadal kocham moje dziecko. Jest najważniejszą rzeczą w moim życiu, ale już nie mogę go znieść. Jestem zmęczona jego szaleństwem, jego dziką huśtawką nastrojów, jego histerią, jego nieoczekiwaną agresywnością. Po prostu nie mogę już tego unieść. To wszystko.

Wiem, że to nie jego wina. Wiem, że jest niewinną ofiarą. Ale taką jestem i ja.

Moje życie jest w ruinie z powodu problemów z dzieckiem. Moja kariera zawodowa jest zrujnowana. Moje zdrowie fizyczne i psychiczne pikuje w dół. Moje małżeństwo się skończyło. Zbankrutowałąm z powodu opłat za leczenie. Włożyłem tyle czasu, wysiłku, pieniędzy i miłości w moje dziecko, jak to tylko możliwe – bezskutecznie. Nie zrozum mnie źle, nie narzekam. Chętnie ponioisłąbym każdą ofiarę, aby zobaczyć moje dziecko w lepszym stanie … ale jeśli on i tak nie będzie się poprawiać, to nie ma sensu się wyniszczać.

Tak więc, teraz godzę sie z faktem, że jeśli sprawy nie będą się poprawiać (i szczerze mówiąc, wątpię, że się to wydarzy) wtedy będę musiała zaplanować umiesczenia mojego syna w zakładzie zamkniętym, więc będzie odpowiednio zaopiekowany i chroniony a ja dostanę na nowo trochę pozorów normalnego życia. Nadal bedę o niego dbać i będę robić wszystko, co będę mogła dla jego dobrego samopoczucią, ale być może życie w zakładzie zamknietym jest najlepszą opcją dla mojego dziecka.

Nienawidzę siebie za takie myślenie. Chciałabym, żeby moja opcja była inna, ale teraz jedynym rozwiązaniem wydaje się być hospotalizacja i to im szybciej, tym lepiej dla nas wszystkich. Teraz mogę go kontrolować; nie będę w stanie go kontrolować, gdy stanie się starszy i większy.

Tak więc, całe moje rozważanie jest po prostu po to, aby dać Ci wgląd w to, co się dzieje, abyś mógł poprawnie zrozumieć moje pytania:

Co zrobić, gdy twoje dziecko jest po prostu zbyt dzikie i dysfunkcyjne, by żyć z tobą? Jakie instytucje mogą je przyjąć? Jaki jest najwcześniejszy momnt w którym możesz hospitalizować swoje dziecko? Czy kiedykolwiek byłeś w takiej sytuacji albo znasz z doświadczeniu kogoś, kto musiał hospitalizować swoje dziecko?

Z góry dziękuję za jakąkolwiek radę, której możesz mi udzielić.”

Jednak “informacja” udostępniona publiczności raczej tworzy zasłóne dymną, ukrywając rzeczywistość tragedii niezmierzonej wielkości.Wydaje się, że ma główne media i branża filmowa często nazywaja autystycznymi osoby, które mają niewiele lub nic wspólnego z ta chorobą. Rezultatem jest powszechny i nierealistyczny obraz ludzi autystycznych jako jednostek, którzy są po prostu nieświadome, co dzieje się wokół nich, żyjąc we własnym wewnętrznym świecie i unikając kontaktu wzrokowego. Oprócz samych członków rodziny, być może tylko pracownicy służby zdrowia (neurolodzy pediatryczni, psychiatrzy dziecięcy, psychologowie, logopedzi i terapeuci zawodowyi), którzy mają do czyniennia z dotkniętymi [tym problemem] osobami, znają ciężkość stanu neuropsychiatrycznego, który jest często ukryty za tę diagnozą.

Zgodnie z rzeczywistostą naturą poważnego stanu neuropsychiatrycznego, kilka typowych zachowań u dzieci autystycznym można szczegółowo opisać, jak było to ukazane to przykładzie desperackiego raportu reprodukowanego z platformy “Reddit”. Ponieważ wiele z tych dzieci nie nabywa, traci lub opóźnia opanowanie zdolności mowy, często próbują na próżno wyrażać się, wokalizując energicznie lub płacząc i krzycząc. Z biegiem czasu się dystansują się poznawczo coraz bardziej od dzieci w tym samym wieku.Mogą stać się wyjątkowo pobudzonymi, biegając/przemieszczając się w domu prawie non-stop, wijąc się, skacząc, krzycząc lub śmiejąc się bez wyraźnego powodu, powtarzającte same ruchy (stereotypy) rąk, gdy są podekscytowane, stają się coraz bardziej agresywnymi, gryząc się samemu, uderzając sie w głowę i uszy; mogą atakować członków rodziny lub inne dzieci przez uderzenie głową, gryzienie i wyrywanie włosów; mogą atakować główą ściany, a nawet podłogę; mogą spać bardzo mało w nocy oraz budzić krzycząc i biegając po domu. Dodatkowo, między 11% a 39% z nich rozwija padaczkę (https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/pmc3065774/). Oprócz tego że są wyczerpane, rodzice widzą ruinę swoich marzeń o utworzeniu funkcjonalnej i szczęśliwej rodziny, będąc zmuszonymi do zaakceptowania tego, że ich dzieci są leczone środkami przeciwpsychotycznymi i przeciwpadaczkowymi częściej niż kiedykolwiek wcześniej w poprzednich pokoleniach. Rodziny rozpadają się, a matki zostają same z dzieckiem, które wymaga stałej opieki i wsparcia przy zaspokajaniu nawet najbardziej podstawowych potrzeb.

Taki wysoki poziom zależności spowodował poważne pytania dotyczące przyszłości ludzi autystycznych (https://autismspectrumnews.org/leaving-the-family-home-opportunities-and-obstacles-for-autistic-adults/):

“Kiedy myślimy o przyszłości jednostek w spektrum autyzmu, łatwo jest czuć się przytłoczonym.“

“Kto przyjmie codzienną rolę wsparcia, gdy rodzice nie mogą już zapewnić opieki?“

Dane epidemiologiczne pokazują, że przeszliśmy od jednej osoby dotkniętej osoby na każde 10 000 normalnych dzieci w 1970 roku do jednego przypadku autyzmu na każde 36 normalnych dzieci w 2018 roku (http://www.drsgoodman.com/book-reviews/479-how-to-end-the-autism-epidemic/)i możemy doświadczyć czegoś takiego jak jeden przypadek na każde 22 normalne dzieci, w zależności od kraju lub regionu. Jest to prawdziwie tragiczna sytuacja z dowolnego puntu widenia, z którego jest analizowana: humanitarnego, społecznego lub finansowego.

Zapalenie

Bez zidentyfikowania podstawowej przyczyny autyzmu rozwój skutecznych podejść zapobiegawczych lub terapii najwyraźniej nie jest wykonalny. Aby osiągnąć ten cel pierwszym krokiem musi być okrelenie charakteru procesu patologicznego wpływającego na mózg autystyczny.Uznanie podstawowej przyczyny i czynników wkładu staje się wykonalne dopiero po spełnieniu tego początkowego kroku.

Ogólnie biorąc, prawie żaden profesjonalista, który zajmuje się tymi pacjentami, nie jest świadomy, że jest to rzeczywisty proces organiczny, w którym mózg tych chorych jest pod wpływem aktywnego stanu zapalnego, o prawdopodobnie wzrastajacej intensywności (manifestujacego sie przez pogorszenie stanu behawioralnego), jak wykazano przez stwierdzenie wysokiego poziomu znaczników zapalnych (szybkość sedymentacji erytrocytów, białka reaktywnego C, ferrytyny, globuliny α-2 oraz “czynnika alfa martwicy guza” oraz “enzymu enolazy, z powinowactwem do neuronu” (NSe) (https://www.mdpi.com/2075-1729/13/8/1736).

Istotne jest, aby zwrócić szczególną uwagę na podwyższone poziomy cyrkulacji enzymu enolazy z powinowactwem dla neuronu. To odkrycie podkreśla sytuację podobną do tej, która występuje z selektywnym podniesieniem poziomu krążących enzymów – transaminaz (TGO i TGP) w stosunku do wątroby, wskazującym na uszkodzenia zapalne tego narządu (https://dracarlaholanda.com.br/tgo-e-tgp-elevados/), i kierunkującym lekarza do szukania przyczyny problemu, na przykład: wirusowego zapalenie wątroby, zapalenie wątroby wywołanego przez narkotyki, alkoholizm, stłuszczenia watroby, autoimmunologicznego zapalenie wątroby itp. (https://laboratorioExame.com.br/saude/tgo-e-tgp).W drugim przykładzie jest to sytuacja podobna do procesu zapalnego (spowodowana przez środki zakaźne lub niezakaźne), które wpływają na miokardium (mięsień serca) – zapalenie mięśnia sercowego, gdzie występuje wzrost poziomu enzymów krążących w krwioobiegu, takich jak CK- MB i troponiny (https://www.medicinanet.com.br/conteudos/revisoes/3007/miocardites.htm).Są to przykłady uszkodzeń w przypadku komórek odpowiednio serca i wątroby, w których uszkodzone komórki uwalniają te enzymy do krwiobiegu.To samo dotyczy wysokiego poziomu aktywności fosfokinazy kreatyniny (CPK) w odniesieniu do zapalenia mięśni (polymyositis) (uszkodzenie tkanki mięśniowej / zapalenie) (https://medlineplus.gov/lab-tests/creatine-kinase/) i dla zwiększonego stężenia amylazy i lipazy w stosunku do zapalenia trzustki (https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28720341/).

W poszukiwaniu przyczyn zaburzenia w spektrum autyzmu, uznanie jego aktywnego charakteru zapalnego jest pierwszym krokiem o podstawowym znaczeniu, ponieważ pokazuje, że w przeciwieństwie do tego, co zostało powiedziane, autyzm nie jest prostym nietypowym zachowaniem na tle nerwowym ani przejawem “neuroróżnorodności” natury duchowej lub socjobehavioralnej, ale raczej organiczną chorobą neurologiczną!

Poziom NSE w surowicy jest zwykle niski, ale znacznie wzrasta w przypadkach uszkodzenia tkanki neuronalnej i można uznać za wiarygodny biomarker aktywnego uszkodzenia mózgu (https://www.sciencedirect.com/topics/neuroscience/neuron-specific-enolase;https://www.degruyter.com/document/doi/10.1515/revneuro-2019-0100/html).

Ten biomarker został znaleziony w różnych sytuacjach związanych z degeneracją nerwową, taką jak ostra faza urazu głowy(https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/02688699647104), ostra faza udaru(https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/s0967586805000834), okres kilku godzin lub dni po zatrzymaniu serca (https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/02688699647104,https://www.resuscitationjournal.com/article/s0300-9572(20)30593-1/abstract), pierwotna progresywne stwardnienie rozsiane (https://www.jns-journal.com/article/s0022-510x(15)00076-3/abstract), ostry zespół zapalenia mózgu spowodowane różnymi czynnikami zakaźnymi lub toksynami / substancją chemiczną (https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/pmc5638837/#b2), ostra ekspozycja na rtęć (https://www.researchgate.net/publication/324020962_evaluation_of_blood_neuron_specific_enolase_and_s-100_beta_protein_levels_in_acute_mercury_toxicity),itd.

Obecność zapalenia wpływającego na tkankę mózgową osób z ASD potwierdzono za pomocą autopsji, które wykazały obecność infiltratów limfocytowych, powodując zmiany w komórkach mózgu w porównaniu z autopsjami przeprowadzonymi na osobach nie dotkniętych ASD (https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1002/ana.25610).Procesy zapalne wytwarzają duże ilości typu “odpadów komórkowych” – tzw. “wolne rodniki”(https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/s0899900796000008) prowadzące do zniszczenia komórek nerwowych przez mechanizm znany jako “stres oksydacyjny” – przy czym tkanka nerwowa jest szczególnie wrażliwa na ten mechanizm obrażeń ze względu na wysoką zawartość lipidów (tłuszcze, cząsteczki, które są wrażliwe na przyspieszony proces destrukcyjny znany jako “peroksydacja lipidowa”) (https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/pmc5193071/;https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/pmc4042144/; https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/s2213231718300041).

Zapalenie mózgu zostało konsekwentnie udokumentowane u osób z autyzmem, zwłaszcza od 2010 r. (https://www.frontiersin.org/journals/physiology/articles/10.3389/fphys.2014.00150/full). Autorzy stwierdzają w sposób zgodny z organiczną przyczyną podkreśloną w tym tekście:

“(…)ASD ma jasną podstawę biologiczną z cechami znanych zaburzeń medycznych. “

Proces zapalny u osób z zaburzeniami w sspektrum autyzmu nie jest jednak ograniczony do układu nerwowego . Na przykład obserwuje się zapalenie układu pokarmowego, w tym zapalenie okrężnicy (enterokolitis)(https://journals.lww.com/hrpjournal/fulltext/2014/03000/gastrointestinal_issues_in_autism_spectrum.5.aspx) powodując skurcze brzuszne, przewlekłe zaparcia i zaparcia na przemian z biegunką, oraz inne objawy (https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/pmc9262638/).

Objawy żołądkowo-jelitowe są obecne w ponad 80% przypadków, przy czym nieprzyjemny zapach stolca jest najczęściej zgłaszanym objawem (w 70% przypadków), a poziom calprotektyny (znacznik zapalenia jelitowego) w odchodach podwyższone proporcjonalnie do ciężkości objawów żołądkowo-jelitowych (https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/pmc8690952/).

Obecność zapalenia jelitowego możliw do uwidocznienia w tym konkretnym teście laboratoryjnym,znaleziono również w innych chorobach, w których jelito jest w stanie zapalnym (takie jak choroba Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego –https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/pmc4734737/), co podkreśla stan organiczny nieodłącznie zwiazany z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, przy jednoczesnym wskazywaniu czynnika przyczynowego nieograniczonego do układu nerwowego.

W obecności zapalenia tkanki mózgu należy spodziewać się związku między autyzmem a padaczką. Jako Choi i Koh stwierdzili w 2008 roku(https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/pmc2615265/):

“Zapewniamy przegląd aktualnej wiedzy, która implikuje zapalenie mózgu jako wspólny czynnik predysponujący do padaczki, w szczególności padaczki dziecięcej.“

Wiedza ta została ostatecznie skonsolidowana zgodnie z ostatnim przeglądem Li i in. z 2023 roku (https://www.frontiersin.org/journals/immunology/articles/10.3389/fimmu.2023.1269241/full):

“W ciągu ostatnich dwóch lat zgromadzone dowody zapewniają silne wsparcie dla hipotezy, że zapalenie tkanki nerwowej, w tym aktywacja mikrogleju i astrocytów, kaskada uwalniania mediatora zapalnego i infiltracja obwodowych komórek odpornościowych z krwi do mózgu, wiąże się z genezą padaczki .”(Epileptogeneza = rozwój padaczki).

Zgodnie z organicznym, zapalnym, neurologicznym charakterem stanu neuropsychiatrycznego typowego dla osób z autyzmem, istnieje wysoka częstotliwość padaczki wśród dzieci z autyzmem. Jako stwierdza Levisohn (2017) (https://onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1111/j.1528-1167.2007.01399.x):

“Wysoka częstotliwość występowania padaczki u dzieci z autyzmem wspiera neurobiologiczną etiologię autyzmu”.

Zaburzenie zpektrum autyzmu jest zatem zaburzeniem neurologicznym o charakterze organicznym, zapalnym, opisanym w sposób niekwestionowany i oparty na szerokiej bazie dowodów (https://www.frontiersin.org/journals/physiology/articles/10.3389/fphys.2014.00150/full). Obecność przewlekłego zapalenia mózgu majacego wpływa na stan komórek neuronalnych dziecka autystycznego po urodzeniu jest wykazane w sposób oczywisty poprzez testy laboratoryjne, które wykazują podwyższone poziomy krążącego we krwi enzymu- enolazy majacej powinowactwo dla neuronu (https://www.mdpi.com/2075-1729/13/8/1736)i zapalnych cytokin, takich jak TNF-alfa (https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/pmc5669898/), interferon-gamma i interleukina-6 (https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1155/2015/531518;https://www.mdpi.com/2079-3200/5/2/19).

W przeciwieństwie do często reklamowanego pomysłu, że zmiany neuropsychiatryczne w autyzmie zawsze rozpoczynają się w macicy, wielu rodziców informuje, że ich dziecko rozwijało się normalnie do pewnego czasu po urodzeniu i kontynuowało to do około 15 do 24 miesięcy, kiedy dziecko zaczęło się cofać lub pogarszać tracąc umiejętności, które nabyło aż do tego momentu (https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/17090484/). Regresywny autyzm wskazuje więc na potrzebę znalezienia czynnika przyczynowego leżąceg u podstaw zapalenia neuronalnego w ASD w celu zapobiegania mu.

Przekonanie, że “autyzm nie jest chorobą” (https://novaramedia.com/2021/11/25/autism-is-not-a-disease/) jest często wyrażane przez ludzi, którzy w rzeczywistości odnoszą się do stanu, który jest całkowicie lub prawie całkowicie niezwiązany z tematem niniejszej pracy.Taka nieodpowiednia koncepcyjna kategoryzacja służy tylko do stlumienia pilnej potrzeby realistycznej oceny poważnej choroby, która zaczęła wpływać na kolejne pokolenia na całym świecie w sposób narastajacy wykładniczo począwszy od lat 90. W rezultacie zniechęca to do poszukiwanie pimiennictwa naukowego, podczas gdy leczenie dzieci z ASD pozostaje zawężone do leków antypsychotycznychi, przeciwpadaczkowych i konwencjonalnych terapii (logoterapii, psychoterapii, terapii zawodowej, muzykoterapii itp., co wiąże się z kosztami, który mogą obecnie osiągnąć między dwudzieścia a dwadzieścia pięć tysięcy reali (BRL) miesięcznie w Brazylii.Przyczyna ASD pozostaje niezidentyfikowana i dlatego choroba ta nie może być skutecznie leczona ani zapobiegana.

Wraz z uznaniem, że istnieje aktywny proces uszkadzajacy, brak znajomości jego przyczyn i nieskuteczności dostępnych zabiegów była wyraźnie zgłaszana w literaturze naukowej przez wiele lat(https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/17090484/) (podkreślone dla uwyraźnienia):

“…Niektóre dzieci z autyzmem mogą stać się autystyczne z powodu śmierci komórek nerwowych lub uszkodzenia mózgu po urodzeniu w wyniku uszkodzenia … “

“Która z wielu teorii może być prawidłowa i / lub jak różne teorie mogą wystepować razem, pozostaje niejasne.”

“Do tej pory leczenie jest zróżnicowane i raczej mało skuteczne.“

Chociaż ABA (Zastosowana analiza zachowania) został wskazany jako najbardziej skuteczne leczenie (https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/pmc7265021/;https://autismsciencefoundation.org/treatment-options/#:~:text=if%20your%20child%20is%20diagnosed,applied%20behavioral%20analysis%20(aba))(podkreślenie w celu uwydatnienia), tylko“od 3% do 25% dzieci pozbędą się diagnozy ASD i wejdą w normalny zakres umiejętności poznawczych, adaptacyjnych i społecznych “(https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/19009353/) a zatem

wyniki leczenia wciąż nie są obiecujące (https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/pmc8702444/) (podkreślenie w celu uwydatnienia):

“Istnieją dowody na to, że wczesna i intensywna interwencja ABA może poprawić wyniki dla dzieci z ASD. Sugerują to metaanalizy ABA powoduje małą do umiarkowanej poprawę zachowań adaptacyjnych, w tym w uspołecznienia, porozumiewania się i ekspresji językowej.”

Nawet dzisiaj, niepełne i sprzeczne komunikaty są umieszczane na oficjalnych stronach internetowych, takich jak Krajowe Instytuty Usług Zdrowotnych I Środowiskowych (NIEHS)(zilustrowany zdjęciem ekspresyjnej i szczęśliwej twarzy dziecka)

https://www.niehs.nih.gov/health/topics/conditions/autism):

“Badania wskazują, że stawka autyzmu rośnie, ale przyczyny nie są dobrze rozumiane. “

Co dziwne, dowody na przewlekłe zapalenie mózgu w autyzmie nie są wymienione na stronie internetowej NIEHS.

Żadno z badań naukowych opublikowanych od lat 80. (w tym recenzje i meta-analizy), które stanowią ogromną listę cytatów stosowanych w tej części pracy, wskazując, że pierwotna przyczyną tego procesu zapalnego, nie zostało zacytowane. Paradoksalnie istnieje zaprzeczenie (podświetlony pogrubiony) samego stwierdzenia cytowanego powyżej (też podświetlony pogrubiony), które sugeruje, że wzrost autyzmu jest tylko pozorny, zasadniczo wynikający z większych zdolności diagnostycznych. Przyczynia się to do tworzenia zasłóny dymnej, która ukrywa tę tragedię humanitarną:

“Centra kontroli chorób i zapobiegania im (CDC) informują, że autyzm dotyczy 1 na 36 dzieci.Dane te odzwierciedlają zwiększoną zdolność rozpoznawania i diagnozowania cech zaburzenia spektrum autyzmu wcześniej w życiu dziecka.”

Strona internetowa NIEHS również neguje szeroko znane ograniczenia terapii konwencjonalnych stwierdzając (podkreślenie w celu uwydatnienia):

“Diagnozowanie autyzmu w młodszym wieku pozwala na wcześniejsze interwencje behawioralne i społeczne, które, jak pokazują badania, pozwalają dramatycznie poprawić wyniki leczenia u dzieci w spektrum“

Obecna epidemia autyzmu jest niezaprzeczalna i, jak z tego wynika, ciężar gospodarczy dla społeczeństwa jest ogromny. Koszty związane z pomocą dla osób z zaburzeniami spektrum autyzmu w Stanach Zjednoczonych mogą sięgać od 61 mld USD, do 66 mld USD rocznie, zgodnie z szacunkami US CDC (Centra Kontroli i Profilaktyki Chorób) (https://www.adinaaba.com/post/autism-statistics). Jednakże wpływ finansowy może być jednak niedoszacowany przez CDC: łączone roczne bezpośrednie koszty medyczne, bezpośrednie koszty niemedyczne i wydajności są szacowane na poziom 461 mld USD (zakres $ 276- 1011 mld USD; 0,982-3.600% PKB) za 2025 (https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26183723/).

Podsumowując, istnieje pilna potrzeba określenia przyczyn tego procesu zapalnego, który został już szeroko udokumentowany i można go łatwo potwierdzić za pomocą testów dostępnych w laboratoriach analizy klinicznej (takich jak ocena poziomu enolazy specyficznej dla neuronu surowicy). Identyfikacja przyczyn prowadzi do przyjęcia środków zapobiegawczych i wdrażania skutecznych zabiegów (temat, który ma zostać omówiony w przyszłych publikacjach).

*Osoba wyłącznie odpowiedzialna za utworzenie tej informacyjnej witryny publikacji naukowych w obszarze zdrowia, w tym wybór wszystkich postów i jego administratora, jest Celso Galli Coimbra, Oabrs 11352, e-mail cgcoimbra@gmail.com – Ta strona jest związana z pracą, od 2002 r. Dr Cícero Galli Coimbra, MD, PhD, Cremesp 55.714, twórcy tak zwanego “Protokołu Coimbry” przez jego pacjentów, z adresem: Rua Dr. Diogo De Faria 775 – CJ 94 – 9. piętro 04037-002 – São Paulo, Sp – Brazylia. Whatsapp + 551199328-1074, telefon: (11) 5908-5969, e-mail cgc.secretaria@gmail.com

Leia as postagens pelo índice mensal: